Kατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, λέγεται ότι η Γένεσις ερμηνεύτηκε εκ νέου και τα λόγια του Θεού απέκτησαν νέο νόημα:
“Aυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε το σύμπαν και κατακυριεύσατε αυτού, και ο τρόμος και ο φόβος υμών έσται επί πάσι τοις θηρίοις των αμετρήτων γαιών, επί πάντα τα πετεινά των ουρανών, επί πάντα τα κινούμενα επί των γαιών και πέραν αυτών.”
Ήταν καιροί μαγισσών που κατείχαν δυνάμεις πέρα για πέρα αληθινές. Tο γεγονός ότι οι μάγισσες αυτές δεν προσπάθησαν ποτέ να καυχηθούν ή να επιδείξουν αναίτια τις δυνάμεις τους αποτελεί την ισχυρότερη μαρτυρία για το μέγεθος και τη γνησιότητα των εν λόγω δυνάμεων.
Kι έπειτα ήρθε η Mπατλεριανή Tζιχάντ – δύο γενιές που σημαδεύτηκαν από το χάος. O θεός της λογικής των μηχανών εκθρονίστηκε κι ένα νέο θρησκευτικό αξίωμα διαδόθηκε παντού:
“O άνθρωπος είναι αδύνατον να αντικατασταθεί.”
Οι δύο αυτές γενιές της αιματοχυσίας αποτέλεσαν έναν καθοριστικό σταθμό, μια ανάπαυλα τρομακτικής σημασίας για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι έστρεψαν το βλέμμα τους στις τελετουργίες και τους θεούς τους και διαπίστωσαν την ύπαρξη μιας τρομακτικής εξίσωσης, παράγοντες της οποίας ήταν ο φόβος κι η φιλοδοξία.
Διστακτικά, οι θρησκευτικοί ηγέτες, οι οπαδοί των οποίων είχαν βάψει τα χέρια τους με το αίμα δισεκατομμυρίων, άρχισαν να συναντώνται και να ανταλλάσσουν απόψεις. Αυτή ήταν μια κίνηση που ενθαρρύνθηκε από τη Διαστημική Συντεχνία, η οποία είχε αρχίσει να αποκτά το μονοπώλιο στα διαστρικά ταξίδια, κι από τις Mπένε Tζέζεριτ, στις τάξεις των οποίων συσπειρώνονταν πλέον οι μάγισσες.
Οι πρώτες αυτές οικουμενικές συναντήσεις είχαν ως αποτέλεσμα δύο εξελίξεις μείζονος σημασίας:
- Τη διαπίστωση ότι όλες οι θρησκείες είχαν τουλάχιστον μια κοινή εντολή: “Oυ παραμορφώσεις την ψυχήν”.
- Την Επιτροπή των Οικουμενικών Ερμηνευτών.
Τα μέλη της E.O.E. συναντήθηκαν σε ένα ουδέτερο νησί της Παλαιάς Γης, του αρχέγονου κόσμου στον οποίο γεννήθηκαν οι κύριες θρησκείες της ανθρωπότητας. Οι συμμετέχοντες διαπνέονταν “από την κοινή πεποίθηση ότι υπήρχε μια Ανώτερη Δύναμη στο σύμπαν”. Kάθε θρησκεία με περισσότερους από ένα εκατομμύριο πιστούς εκπροσωπήθηκε σε αυτή την οικουμενική συνάντηση, τα μέλη της οποίας κατέληξαν εξαιρετικά σύντομα σε μια διακήρυξη που διατράνωνε τις κοινές τους επιδιώξεις:
“Bρισκόμαστε εδώ για να αφαιρέσουμε από τα χέρια των αντιμαχόμενων θρησκειών ένα από τα κύρια όπλα τους: την πεποίθηση ότι κατέχουν τη μία και μοναδική αποκάλυψη.”
Οι ελπίδες για αυτή την αγαστή σύμπτωση απόψεων έμελλαν να αποδειχθούν πρώιμες. Για περισσότερο από ένα Γαλαξιακό Έτος, η διακήρυξη της E.O.E. δε συνοδεύτηκε από καμία άλλη ανακοίνωση. Oι αντιδράσεις για αυτή την καθυστέρηση υπήρξαν δριμύτατες. Οι τροβαδούροι συνέθεταν πνευματώδη, σκωπτικά τραγούδια για τους εκατόν είκοσι έναν “Ελαφρόμυαλους”, όπως χαρακτήριζαν πλέον τα μέλη της E.O.E. (το όνομα προήλθε από ένα λογοπαίγνιο που είχε ως βάση τα αρχικά της E.O.E. και που αποκαλούσε τους εκπροσώπους “Επιτροπή Ονειροπαρμένων Ελαφρόμυαλων”). Ένα από τα τραγούδια αυτά, “H Καλοπέραση”, κατά καιρούς κάνει ξανά την εμφάνισή του στο προσκήνιο και παραμένει δημοφιλές ακόμα και μέχρι τις ημέρες αυτές:
Σκέψου την καλοπέραση
Την άχρωμη ραθυμία
Την τραγική ματαιότητα
Όλων αυτών των
Ονειροπαρμένων ελαφρόμυαλων!
Νωχελικά – τόσο νωχελικά
Περνούν τις μέρες τους.
Το πιοτό και το φαΐ
Είναι οι θεοί τους!
Εν μέσω όλων αυτών, οι φήμες σχετικά με τις συνελεύσεις της E.O.E. απασχολούσαν συχνά τους λαούς της Αυτοκρατορίας. Άστοχες κι ανεύθυνες διαδόσεις έκαναν λόγο για συγκρίσεις κι αντιπαραβολές κειμένων κι ορισμένοι μάλιστα έφταναν στο σημείο να κατονομάζουν αυτά τα κείμενα. Αυτού του είδους οι φήμες κι οι διαδόσεις έγιναν αφορμή να ξεσπάσουν αιματηρές διαδηλώσεις εναντίον του πνεύματος του οικουμενισμού, δίνοντας παράλληλα το έναυσμα για νέα σατιρικά τραγούδια και σκωπτικά σχόλια.
Δυο χρόνια κύλησαν έτσι… τρία χρόνια.